Saint Jean Pied de Port - Puente la reina (102km)

Vannacht toen ik de tent dicht deed leek het alsof er onweer op komst was. De lucht zag er dreigend uit. Het viel gelukkig mee en toen ik om 6:30 wakker werd was het droog. Eerst goed, maar snel ontbeten en daarna alles ingepakt. Net op tijd want het begon weer met regenen.

In de regen aan de klim begonnen ergens rond 8 uur in de ochtend. Het duurde tot 11:00 om boven te komen. Bepakt en bezakt is het toch wel anders dan op een racefiets of zonder bepakking, net als 3 jaar geleden. Boven in Roncevalles in het restaurant een koffie met een bocadilla genomen. Even gezellig gekletst met 3 dames van de Nederlandse St. Jacobs Stichting die vrijwilligerswerk doen in de refuge.

De buurman van gisteren voorspelde mooi weer, de dames verwachten dat het nog een paar dagen slecht blijft. Ik laat me verrassen maar ik heb vandaag nog wel een paar flinke buien gehad in de rest van mijn tocht. Na de klim was het lekker fietsen. Veelal bergafwaards, zij wind of wind in de rug en een mooi uitzicht. Vanaf de top tot Puente la Reina waar ik nu zit.

Geen Camping maar een Albergue deze keer. Je moet er wel wat voor over hebben om er te komen. Een grindpad van 300m en 20% is geen pretje na meer dan 100km maar nu heb ik wel voor 18 euro een echt bed en een 3-gangen diner. Plus internet als een extraatje. De 18 euro is verdeeld in 8 euro voor het bed en 10 euro voor het 3-gangen diner. 3 heerlijke maaltijden bij de prijs inbegrepen, en een biertje. Waar voor je geld al mag ik het zeggen.

Het eten was wel een feest. Een tafel vol met allerlei nationaliteiten. Fransen, Italianen, Koreanen en Spanjaarden en ik verstond er helemaal niets van. Wel een 'soort van' gesprek gehad met mijn buurman aan tafel, een Spanjaard. Heb hem mijn kilometerteller laten zien en hem verteld dat ik dat allemaal gefietst heb. Hij was duidelijk onder de indruk. Momenteel zijn er veel fietsers hier te vinden. De Spanjaarden volgen de officiele oude Camino route wat on-geasfalteerde wegen betekent. Hun fietsen zien er door de regen uit alsof er een aanslag is gepleegd. Gelukkig klaart het nu al weer een beetje op dus ziet het er positief uit voor morgen.

Morgen meer naar het westen, nog steeds over de Camino route.

-----------------------------------
EXTRA:

Vandaag in de mailbox bij huize Versluis een mailtje van Bram en Jesse. De volgers weten nog wel wie dat zijn... De vader en zoon waar Jan een week mee opgetrokken is.
Hun mailtje is zo leuk dat we (in overleg met Jan) besloten hebben om deze op zijn waarbenjij.nu site toe te voegen.
Bij deze dus:


Beste familie Versluis,

Ongeveer een week geleden stonden Jesse en ik een broodje te eten
langs de kant van de weg, er kwam een man langs gereden met een even
zwaar beladen fiets als die van mij. Na een kort goede morgen boden we
hem aan een hapje mee te eten, ik had heet water in de thermoskan dus
een bakkie pleur kon er ook nog af! Jan bleek te wonen in de omgeving
waar al sinds A.D 1590 onze familie vandaan komt, dit gaf de nodige
herkenning. Ik werk bij een bedrijf in Enschede en Jan zijn vrouw kwam
uit Hengelo, dit was weer een punt van herkenning. Samen als echte
Hollanders grappen en lachen om de Tukkers!

Bij die eerste kop koffie en dat stuk stokbrood met kaas is het niet
gebleven, we hebben ongeveer een week lang met Jan op gefietst. En
geloof me, als het niet echt had geklikt tussen ons dan hadden we dat
(wederzijds ) echt niet gedaan! Samen fietsen, potje koken e.d we
konden het prima met elkaar vinden.

Jesse stelde de droge humor van Jan zeer op prijs. Voorbeeld: we staan
's-morgens om 7.00 uur de fietsen te beladen, zegt Jan " he Jesse, wat
ga jij vandaag doen? " , de eerste keer trapt Jesse er met beide benen
in door heel hartgrondig te roepen " ja, fietsen natuurlijk!", ( Jan
ging open van oor tot oor ).

Het route boekje van de camino de Santiago werkt goed, maar je moet
wel voortdurend heel goed opletten anders rijdt je diverse keren per
dag de verkeerde kant uit! Dank zij het GPS systeem van Jan heb ik
bijna niet op hoeven letten, gewoon als een blind paard achter ome Jan
aan fietsen!

Jan heeft de planning van ongeveer 100 km per dag, dit om op de
geplande datum in Spanje te zijn. Ik zelf had gepland om op maandag 2
of dinsdag 3 augustus op onze vakantie bestemming aan te komen, maar
Jesse wilde per se, even als de overige familie op zaterdag 31 juli al
aankomen. En tsja, als Jan en Jesse een bondgenootschap met elkaar
sluiten, dan rest mij niets anders dan me er gewoon bij neer te
leggen, en er achter aan te fietsen! Omdat geen van ons drie op dit
moment belangstelling had voor de cultureel/religieuze aspecten van de
camino ( we waren tenslotte niet op pelgrims tocht, maar slechts opweg
naar onze vakantie bestemming ) konden we veel bijzonderheden links
laten liggen en gewoon door fietsen, zodat we die 100 km per dag
royaal hebben gehaald!

Ik heb groot respect gekregen voor de fysieke prestatie van Jan. neem
van mij aan dat ook al ben je een getrainde fietser het een hele
prestatie is om als 60+ er 2800 km naar Spanje te fietsen in dit
tempo.
Frankrijk en Spanje zijn de Flevo-polder niet!

Jesse en ik hebben vrijdag 30 juli bij Branne afscheid van Jan
genomen. We hebben na telefonisch contact met de overige familie een
hotel geboekt voor ons alle maal in Villereal waar Nel en de jongens
om 0.30 uur van uit Nederland aan kwamen. De andere dag hebben de
laatste 70 km zonder bepakking gereden, en zijn geheel volgens de
planning van Jesse en Jan bij ons vakantie adres aangekomen.

We wensen Jan veel succses bij het halen van zijn eind doel in Spanje,
en we bedanken hem voor zijn kameraadschap en de gezeligheid.

Vriendelijke groeten, ook namens Jesse

Bram