La Cerest - Aubenas (84km)

Als fietsende medemens die bepakt en bezakt een plekje op de camping komt bezetten trek je toch wel wat aandacht. Aangezien wij beiden niet vies zijn van een gesprekje kwamen we gisterenavond kwamen in gesprek een jong Nederlands stel die alles wilde weten over onze reis. Zo te merken leek het ze wel wat, begrijpelijk natuurlijk want de natuurschoon, dorpjes en gezelligheid die wij tegenkomen op de fiets heeft toch wel wat speciaals.

Onze vriendelijke Fransman van gisteren had ons niets op de fietsmouw gespeld wat betreft de route, het was niet helemaal vlak maar het was een stuk makkelijker als wij gedacht hadden. Voordat we het dus wisten zaten we op de goede weg richting Lamastere, startpunt voor de eerste echte klim van vandaag: de Col de Nonierse, een klim van 11 kilometer lang die ons naar 619 meter hoogte brengt. Door de vele extra kilo’s die we meeslepen (qua bagage) is het voor ons zaak om een mooi tempo te vinden en deze aan te houden. Het is de Tour de France niet, dus we laten ons zeker niet gek maken.. het is en blijft vakantie en ook al zijn wij misschien niet zo snel als een Contador, ook wij komen boven.

In Le Cheylard begon de volgende klim naar de Col de Mezilhac, een, bijna, dubbel zo’n zware klim met 1119 hoogtemeters en 21 kilometers klimmen. In het begin viel het allemaal nog wel mee en peddelden rustig op onze eigen tempo door totdat we ingehaald werden door 3 Nederlandse fietsers. Ze groeten ons netjes en zeiden: “Nog een goede reis” maar Bram en ik konden de versnelling aan en zijn toch maar aangeklampt, je laat je er natuurlijk niet zomaar af rijden!. Als geleerd wieltjesplakkers gingen we in het zog van de kopman naar boven die de harde wind goed voor ons blokkeerde. Achter stond de deur open en zijn 2 mede kompanen moesten op een gegeven moment lossen. Dit hield in dat we met zijn drieën boven een colaatje gedronken hebben en even in alle gezelligheid tot adem zijn gekomen. Zij staan met de auto in Conderieu en doen gezamenlijk een rondje van een week. Na 3 kwartier stapten Bram en ik weer op de fiets, de kopman helaas alleen achterlatend want de overige twee waren in geen velden of wegen te bekennen. Zelfs een telefoontje bracht geen duidelijkheid, we vermoeden dat zij het laatste gedeelte lopend hebben afgelegd.

In vliegende vaart daalden we af naar Vale Bains, we raakten eventjes van de route af en terwijl Bram al lichtelijk ongerust werd bleef ik de rust zelve. Ik weet namelijk overal de weg en al snel waren we weer op de juiste route. Bij de Mac een ijsje gegeten voor de nodige verkoeling en om de verslagen en reacties (waarvoor dank) te lezen via Tom zijn I-pod.

Vervolgens kwamen we aan op de camping in Aubenas, alwaar wij het laatste plekje mochten bezetten. De buurman bood ons gelijk een koud glas limonade aan en vroeg of we interesse hadden om vanavond mee te gan naar de markt. De limonade namen we maar al te graag aan, maar we hebben bedankt voor de markt. Dit werd een avond om voor de tent te zitten en onze beentjes te laten rusten na al deze klimkilometers. Alhoewel niet zo voedzaam zijn we ’s avonds bij de Mac wat wezen eten, je wilt ook wel eens wat anders als Pasta. Bij terugkomst kregen we van een andere buurman een heerlijke spies van de bbq en een koud biertje aangeboden en mochten we gebruik maken van de stoelen van onze andere buurman (die dus naar de markt was).

Inderdaad, wij hebben het zo slecht nog niet. Hopelijk blijft het ons de komende dagen mee zitten.

Tot morgen.