Saintes - Hourtin-Plage (94km)
Door: Jan
Blijf op de hoogte en volg Jan
08 Juli 2013 | Frankrijk, Hourtin-Plage
Volgens ‘het’ boekje die onze gids is op weg naar Santiago de Compostela is Saintes een ideale plek om een rustdag te hebben. Het is een plek met een grote geschiedenis en vele, voornamelijk oude, gebouwen die het bezichtigen waard zijn. Maar gisteren op zoek naar eten (uiteindelijk een pizza) hadden wij al het één en ander van de stad gezien en daarom besloten we om vandaag Saintes achter ons te laten. Om onszelf te verwennen besloten we om het ontbijt menu van de camping eens te proberen in een warm ochtendzonnetje. Goed uitgerust en vol met de nodige vitamientjes lieten we Saintes achter ons.
Vanuit Saintes ging het langs de Gironde richting Royan waar we eerst op zoek gingen richting de supermarkt. Bij E. (Edje?) LeClerc wisselden we de gasbussen in en hebben de we nodige proviand ingeslagen zodat we voorlopig niets te kort komen. Dit nam niet al te veel tijd in beslag want hoe eerder we weg waren de beter. De maandagochtenddrukte in deze supermarche was namelijk niet normaal, die kamikazes met hun winkelwagentjes rijden de vouwen uit je broek, en dat is toch heel wat als je in een fietsbroek rond loopt! Ik denk dat ik na deze ervaring de Digros de komende jaren ook maar zal blijven mijden.
Opgelucht dat we de supermarkt levend hebben kunnen verlaten ging het de Ferry op. Een tocht van 30 minuten stond op ons te wachten om de Gironde over te steken richting Pointe de Grave. Zo’n grote boot is toch wel wat anders dan de Hannibal, maar het blijft toch genieten zo in het zonnetje. Toen we de boot afgingen ontmoeten we een paar Engelsen die we even later weer tegen kwamen, deze keer stonden ze stil met een lekke band. Bram toonde zijn goede hart en bood aan om het even te vervangen maar zij kozen er voor om toch even de fietsenmaker te bezoeken. Tsja, graag of helemaal niet.
Met de wind in het poepertje (rug) ging het vandaag door de duinen en langs mooie badplaatsjes. Kortom, het was genieten maar we waren ook weer blij toen we de camping op draaiden. Helaas is deze camping nog verder verwijderd van een ‘naturel camping’ en een pelgrim hoort hier eigenlijk niet thuis. Glijbanen, animatie team, winkeltjes alles is hier op de camping te vinden. Dat ze hier niet gewend zijn aan pelgrims bleek wel toen we incheckten, de receptioniste vroeg naar onze ‘car’ maar we moesten wel 3x zeggen dat we met de fiets waren wat ons kwam te staan op een onbegrijpende blik.
Het heeft wel zijn voordelen dat er alles op de camping te vinden is want vanwege brandgevaar is rook en open vuur verboden. Het werd dus een hamburgertje en wat Franse frietjes maar echt bijzonder was het niet. Dan kunnen we beter zelf koken, of laat ik het eerlijk zeggen…. Dan is het beter als Bram kookt, dan smaakt het namelijk veel beter als wat er vandaag op het menu stond.
Morgen gaan we weer van het strand af en zetten we koers richting het binnenland / Pyreneeën, terug naar de Jakobsroute. Weer een stap dichterbij, maar Santiago is nog ver.
A demain!
Ps. Peer noemde ons gisteren de mannen met de hamer, wij van onze kant waren meer verbaasd dat Peer met een baksteen op stap ging en niet met een klauwhamer zoals ons. Peer, we hopen dat je de volgende keer je eigen hamer mee zal nemen.
Vanuit Saintes ging het langs de Gironde richting Royan waar we eerst op zoek gingen richting de supermarkt. Bij E. (Edje?) LeClerc wisselden we de gasbussen in en hebben de we nodige proviand ingeslagen zodat we voorlopig niets te kort komen. Dit nam niet al te veel tijd in beslag want hoe eerder we weg waren de beter. De maandagochtenddrukte in deze supermarche was namelijk niet normaal, die kamikazes met hun winkelwagentjes rijden de vouwen uit je broek, en dat is toch heel wat als je in een fietsbroek rond loopt! Ik denk dat ik na deze ervaring de Digros de komende jaren ook maar zal blijven mijden.
Opgelucht dat we de supermarkt levend hebben kunnen verlaten ging het de Ferry op. Een tocht van 30 minuten stond op ons te wachten om de Gironde over te steken richting Pointe de Grave. Zo’n grote boot is toch wel wat anders dan de Hannibal, maar het blijft toch genieten zo in het zonnetje. Toen we de boot afgingen ontmoeten we een paar Engelsen die we even later weer tegen kwamen, deze keer stonden ze stil met een lekke band. Bram toonde zijn goede hart en bood aan om het even te vervangen maar zij kozen er voor om toch even de fietsenmaker te bezoeken. Tsja, graag of helemaal niet.
Met de wind in het poepertje (rug) ging het vandaag door de duinen en langs mooie badplaatsjes. Kortom, het was genieten maar we waren ook weer blij toen we de camping op draaiden. Helaas is deze camping nog verder verwijderd van een ‘naturel camping’ en een pelgrim hoort hier eigenlijk niet thuis. Glijbanen, animatie team, winkeltjes alles is hier op de camping te vinden. Dat ze hier niet gewend zijn aan pelgrims bleek wel toen we incheckten, de receptioniste vroeg naar onze ‘car’ maar we moesten wel 3x zeggen dat we met de fiets waren wat ons kwam te staan op een onbegrijpende blik.
Het heeft wel zijn voordelen dat er alles op de camping te vinden is want vanwege brandgevaar is rook en open vuur verboden. Het werd dus een hamburgertje en wat Franse frietjes maar echt bijzonder was het niet. Dan kunnen we beter zelf koken, of laat ik het eerlijk zeggen…. Dan is het beter als Bram kookt, dan smaakt het namelijk veel beter als wat er vandaag op het menu stond.
Morgen gaan we weer van het strand af en zetten we koers richting het binnenland / Pyreneeën, terug naar de Jakobsroute. Weer een stap dichterbij, maar Santiago is nog ver.
A demain!
Ps. Peer noemde ons gisteren de mannen met de hamer, wij van onze kant waren meer verbaasd dat Peer met een baksteen op stap ging en niet met een klauwhamer zoals ons. Peer, we hopen dat je de volgende keer je eigen hamer mee zal nemen.
-
08 Juli 2013 - 22:38
Trudy Van Kessel:
Hoi J, B en H,
Wat is winkelen toch leuk he??? Zelfs in het buitenland!!
Ik persoonlijk vind dit het mooiste van het huisvrouwen bestaan.
Hoewel koken ook niet verkeerd is hoor, doet Bram dit alleen onderweg of.... ook als hij thuis is vraag ik me nu dus af.
Dan zou hij toch bijna de ideale man zijn. Jan en Huib ik wil jullie natuurlijk niets te kort doen maar........
Bram gelukkig hebben jouw maten meer vertrouwen in je kookkunst dan de Engelse met banden plakken.
Mannen voor morgen weer veel succes en laat ze maar weer draaien en gaan en blijven gaan is ook voor morgen weer het motto.
Au Revior Trudy -
09 Juli 2013 - 21:02
Peer Strik:
Dag mannen, inderdaad, ook die baksteen was wat zwaar. Maar die had ik alleen meegenomen zodat ik jullie tempo kon aanhouden. Blij te horen dat het allemaal redelijk voorspoedig gaat. Vandaag in de hitte van zuid-Frankrijk wat gefietst in de hitte, zonder baksteen of hamer weliswaar, maar toch zwaar. Ik heb derhalve alvast veel bewondering voor jullie als ik bedenk dat het allemaal nog zwaarder gaat worden. Chapootjes! Groeten, Peer -
09 Juli 2013 - 22:21
Marleen:
al een paar keer heb ik vernomen dat Bram kookt!! maar jullie weten nog niet zeker dat Huub GROTE onderscheiding gehaald heeft met de kooklessen (al 2 jaar ) die zegt daar niks van zo heeft hij stiekem vakantie.
Mannen laat u niets wijs maken Huub kan koken en heel lekker.
-
10 Juli 2013 - 08:30
Peer Strik:
Vanochtend werd ik wakker met een gevoel van dat de fietsers mijn flauwe grapje wel begrepen, maar de lezers niet. De mannen, Jan en Bram waren zwaarder bepakt dan ik en desondanks kostte het voor mij veel moeite hun tempo bij te houden. Dank zij de mannen reed ik meer kilometers dan ik voor mogelijk had gehouden. Ook Huub droeg (en draagt, denk ik) zijn steentje bij. (Nog bedankt voor de foto's!) hartelijke groeten Peer
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
