Septfontaines - Trier (90 km)

B-I-N-G-O, het was gisteren goed raak, niet omdat ik het nou zo leuk vind, niet omdat ik mee heb gedaan terwijl ik wel aanwezig was, maar wel omdat er een hevig onweer los barstte. Bram was er niet zo van onder de indruk en las liever zijn boek in de tent maar ik voel mij dan toch wat prettiger in een gebouwtje, zelf als er Bingo aan de gang is.

Het heeft de hele nacht geregend maar gelukkig hebben we bijna alles droog kunnen houden, alleen onze grondzeilen sloegen een beetje door maar goed.. Zoals Agatha altijd zegt: “Er zijn ergere dingen in de wereld”.
Vanmorgen regende het nog steeds dus besloten we nog even het buitje af te wachten. Volgens de Erwin Kroll van de camping was dit wel het laatste buitje en konden we zo gaan fietsen, en volgens zijn glazen bol zouden we later ook nog vergezeld worden door goed weer.. Nadat we een broodje hadden gegeten stapten we op de fiets voor de rit naar Duits grondgebied.

Omdat de camping zich in een dal bevond moest er al snel weer geklommen worden wat er weer voor zorgden dat wij door een diep dal moesten om boven te komen (snapt u hem nog?) Toen we dan ook dicht bij een vestiging van supermarktketen Cora kwamen was het ook erg aanlokkelijk om binnen te stappen voor een kopje koffie en een Apfelstrudel, wat we dus ook deden. Daarna werden we door de GPS van Bram feilloos door Luxemburg geleid en richting de Alzette om opeens tot stilstand te komen. De regen van gisterenavond had ervoor gezorgd dat een deel van het fietspad blank stond, ik heb nog geprobeerd om Bram ervan te overtuigen om als eerste van ons twee er doorheen te fietsen maar daar trapte hij niet in. Zou hij mij langer dan vandaag kennen? Geen idee, maar we besloten voor de zekerheid toch maar even om te rijden.

Bij Ehnen bereikte wij met zijn tweeën de Moezel en dus een vlakker landschap. Met Duits grondgebied aan de overkant reden we over een mooi fietspad langs de Moezel tot aan het plaatsje Wasserbillig. Nu verwacht U natuurlijk een grapje dat we daar op het terras goedkoop water hebben gedronken maar dat is niet het geval. Met een fris drankje voor ons hebben we nog wel even gezellig gekletst met een paar Nederlanders die interesse toonden in onze fietstocht. Een mooi moment natuurlijk om al onze reizen op te noemen en sommige dingetjes net even iets meer aan te dikken.

Na de rustpauze hebben we het pontje genomen om onze fietstocht te vervolgen. De grens tussen Luxemburg en Duitsland gaat over in de Saar en nadat wij enkele kilometers de Saar waren overgestoken waren we, na zo lang Duitsland gezien te hebben, in Duitsland. Met de Moezel nog steeds aan onze rechterkant bleven we de rivier volgen om in Trier onze tentjes op te stellen. Hier werden we al snel aangesproken door een Amsterdammer die, als we hem mogen geloven, vroeger voor de grote orkesten heeft gestaan (Concertgebouw orkest e.d). In Wijk en Aalburg bleek hij niemand te kennen maar van Langeraar had hij wel eens gehoord. Hij kwam namelijk wel regelmatig bij Gijs v/d Ploeg.. en tsja.. een verdere dorps stamboom, en exacte wie is wie laat ik bij deze achterwege. Maar, ook hier was het gezellig.

Nu wachten we op ons avondeten, en aangezien we in Duitsland zijn kan dit niets anders zijn als schnitzel. Misschien geen fietsers maaltijd maar aangezien er op de Bittburger voor ons staat; ‘Bitte ein Bit, morgen weer fit’ zijn wij positief gestemd dat het morgen ook weer goed gaat komen.

Auf wiedersehen, bis morgen!