Bad Mergentheim - Gunzenhausen ( 108 km )
Door: Jan
Blijf op de hoogte en volg Jan
22 Juli 2016 | Duitsland, Gunzenhausen
Gisterenavond liep er een Nederlandse jongen ons tentje voorbij met een bosje rode radijsjes om af te spoelen. Spontaan kwam het liedje van de bananen en rooie en witte radijsjes bij mij naar boven ( en het zangtalent van Henk ) en vroeg of hij misschien geen witte radijsjes had. Nou zegt hij, ik heb van de week nog staan witten, en inderdaad zijn armen zate nog onder en zijn haar zat ook nog vol. Ja, daar had ik dus niet van terug.
Gisteren heb ik de Main links laten liggen en het riviertje de Efra gevolgd. Door het dal heen is een fietspad aangelegd dat eigenlijk geen fietspad mag heten, het is meer een open strook door de natuur heen. Als je hier van je fiets zal rollen dan duurt het een tijdje voordat iemand je kan vinden. Gelukkig is het risico op fietsende Russinnen en te snel rijdende auto's hier iets minder zodat ik alles zonder kleerscheuren door zal komen.
Het vertrekpunt van vandaag was dezelfde camping waar ik vorig jaar met Bram ook stond. Nu ga ik dezelfde route terug als wij toen heen zijn gekomen, dat houd vandaag in: Door Bad Mergentheim heen dat bekend staat om zijn zoutwaterbronnen en waar het ook erg druk kan zijn en via Wekersheim naar Rothenburg aan de Tauber. Een prachtig bewaard vestingsstadje met een 60 meter hoge toren die een weids panorma geeft.
Agatha zat bij de parkeerplaats voor Rothenburg op een stoeltje in de schaduw te wachten en te kijken hoe ik de klim van 2 km en 6% stijging op kwam fietsen. Dit had natuurlijk leedvermaak kunnen zijn en perfect voor de Leukste thuis maar ik kwam soepeltjes naar boven. En zo zit je van het Langeraarse zeeniveau in een mooi dorpje op 430 meter hoogte.
Na een korte pauze zijn we samen en met mijn fiets de stad ingelopen waar het barste van de toeristen. Als Big O (Roy Orbinson ) in zijn goede dagen liep ik met mijn Pretty Woman, In Dreams langs de toren uit 1200, het dorpsplein met huizen uit de middeleeuwen zo richting het andere einde van de stad waar ik weer op mijn fiets ben gestapt voor het tweede deel.
Het ging langs Leutershausen ( Hoe komen ze erop ) waar een hele kolonie Olievaars zitten richting de volgende stop in Herrieden. Een stadje die is onstaan nadat een klooster in 792 werdt opgezet en zo langzaam maar zeker meer werkgelegenheid tot stand kwam. En wat wordt er dan gebouwd, jawel een toren en een poort en dat was precies waar ik met Agatha had afgesproken. Samen vonden we een bankje op het dorpsplein waar we genoten van het mooie weer en dat beetje extra rust. Rust die goed nodig was want er stonden nog 26 kilometer naar de volgende camping op het menu en vandaag was toch wel pittig.
De 26 kilometer was een combinatie tussen willen en moeten, op een camping is het namelijk veel gezelliger en wij AOW'ers moeten ook wel een beetje op de centjes letten.
Niet veel later was ik op de camping aan de Altmühl See, dat is een meertje maar omdat de Duitsers rare jongens zijn, en dat willen ze weten, noemen ze de Zee een Meer en een Meer een See.. maar meer dan een meertje was het dus niet. Alhoewel er was nog meer, een heel klein veldje voor fietsers en hun tenten die allemaal hutje op mutje staan. Kortom, deze AOW'ers staan er gezellig tussen en wat wil je dan nog meer?
Onder de mede fietsnomaden zijn verschillende Nederlanders waar we ook al mee gesproken hebben en ervaringen hebben uitgewisseld. Onder hun een leuk gesprek met twee jonge dames uit Rotterdam die dezlfde leeftijd als die van Agatha en Jeannet hebben. Die samen op de E-bike naar wenen rijden en hun hand niet omdraaien voor een langer stukje fietsen. Het bracht mij op een idee... dus wie weet, ooit........
Morgen is de afstand weer afhankelijk van waar de volgende camping gevonden wordt.
Het is zoals altijd weer een verrassing. We maken het wel weer mee.
Tot morgen, bis morgen.
Gisteren heb ik de Main links laten liggen en het riviertje de Efra gevolgd. Door het dal heen is een fietspad aangelegd dat eigenlijk geen fietspad mag heten, het is meer een open strook door de natuur heen. Als je hier van je fiets zal rollen dan duurt het een tijdje voordat iemand je kan vinden. Gelukkig is het risico op fietsende Russinnen en te snel rijdende auto's hier iets minder zodat ik alles zonder kleerscheuren door zal komen.
Het vertrekpunt van vandaag was dezelfde camping waar ik vorig jaar met Bram ook stond. Nu ga ik dezelfde route terug als wij toen heen zijn gekomen, dat houd vandaag in: Door Bad Mergentheim heen dat bekend staat om zijn zoutwaterbronnen en waar het ook erg druk kan zijn en via Wekersheim naar Rothenburg aan de Tauber. Een prachtig bewaard vestingsstadje met een 60 meter hoge toren die een weids panorma geeft.
Agatha zat bij de parkeerplaats voor Rothenburg op een stoeltje in de schaduw te wachten en te kijken hoe ik de klim van 2 km en 6% stijging op kwam fietsen. Dit had natuurlijk leedvermaak kunnen zijn en perfect voor de Leukste thuis maar ik kwam soepeltjes naar boven. En zo zit je van het Langeraarse zeeniveau in een mooi dorpje op 430 meter hoogte.
Na een korte pauze zijn we samen en met mijn fiets de stad ingelopen waar het barste van de toeristen. Als Big O (Roy Orbinson ) in zijn goede dagen liep ik met mijn Pretty Woman, In Dreams langs de toren uit 1200, het dorpsplein met huizen uit de middeleeuwen zo richting het andere einde van de stad waar ik weer op mijn fiets ben gestapt voor het tweede deel.
Het ging langs Leutershausen ( Hoe komen ze erop ) waar een hele kolonie Olievaars zitten richting de volgende stop in Herrieden. Een stadje die is onstaan nadat een klooster in 792 werdt opgezet en zo langzaam maar zeker meer werkgelegenheid tot stand kwam. En wat wordt er dan gebouwd, jawel een toren en een poort en dat was precies waar ik met Agatha had afgesproken. Samen vonden we een bankje op het dorpsplein waar we genoten van het mooie weer en dat beetje extra rust. Rust die goed nodig was want er stonden nog 26 kilometer naar de volgende camping op het menu en vandaag was toch wel pittig.
De 26 kilometer was een combinatie tussen willen en moeten, op een camping is het namelijk veel gezelliger en wij AOW'ers moeten ook wel een beetje op de centjes letten.
Niet veel later was ik op de camping aan de Altmühl See, dat is een meertje maar omdat de Duitsers rare jongens zijn, en dat willen ze weten, noemen ze de Zee een Meer en een Meer een See.. maar meer dan een meertje was het dus niet. Alhoewel er was nog meer, een heel klein veldje voor fietsers en hun tenten die allemaal hutje op mutje staan. Kortom, deze AOW'ers staan er gezellig tussen en wat wil je dan nog meer?
Onder de mede fietsnomaden zijn verschillende Nederlanders waar we ook al mee gesproken hebben en ervaringen hebben uitgewisseld. Onder hun een leuk gesprek met twee jonge dames uit Rotterdam die dezlfde leeftijd als die van Agatha en Jeannet hebben. Die samen op de E-bike naar wenen rijden en hun hand niet omdraaien voor een langer stukje fietsen. Het bracht mij op een idee... dus wie weet, ooit........
Morgen is de afstand weer afhankelijk van waar de volgende camping gevonden wordt.
Het is zoals altijd weer een verrassing. We maken het wel weer mee.
Tot morgen, bis morgen.
-
23 Juli 2016 - 01:26
Kees Von Dam:
Ja, ja, globetrotters,
jullie hebben inmiddels al een heel eindje gefietst / gereden vanaf "Langeraar am See"
(lees: de Langeraarse plassen).
Leuk om te lezen door welke plaatsen jullie fietsen, dat roept herinneringen op.
Weet je trouwens hoe ze aan de naam "Leutershausen" komen?
Nee? Ik óók niet.
Maarreh............ in Nederland kunnen ze er ook wat van.
Wat dacht je van het in Friesland gelegen "Pikmeer" ??
Rij en "vrij" voorzichtig (sloop je tentje niet....!).
Heel veel plezier, en groetjes van
Kees von Dam.
-
23 Juli 2016 - 10:35
Jeannet En Frans:
Hoi Agatha, Jan ( en Frank,indirekt,maar niet minder gemeend)
We merken dat jij( Jan) soms op rare ideeën komt, misschien bevangen door de hitte??
Agatha en Jeannet op de e- bike door Duitsland en slapen in een tentje?
Weet je wel hoevaak vrouwen van een bepaalde leeftijd 's nachts moeten plassen??
Maar... Je weet maar nooit... Sprookjes bestaan soms....
Jullie komen nu in aanmerking voor het t.v. Programma We zijn er bijna!
Maar alle gekheid op een stokje, jullie hebben dit experiment bijna volbracht.
We gaven jullie een slagingsprocent van 50, maar we moeten toegeven nu denken we aan 100 procent!
Onder het motto samen staan we sterk hebben jullie bijna je doel bereikt!
En dat doen niet veel pensionado's jullie na!
Succes voor de laatste kilometers, Jeannet en Frans.
-
23 Juli 2016 - 18:57
Bram:
Hallo Jan,
Hoe heb ik het nou, met je?
Ik herinner mij dat we vorig jaar ook een pittige dag hadden in de brandende zon, ik heb toen heel voorzichtig het idee geopperd, " Jan, denk je nooit eens na over een E-bike ? ", van frustratie ( boos ben je nooit op mij geweest, eerlijk is eerlijk ) ging je toen weer heel hard fietsen, " of ik soms dacht dat je een ouwe L... aan het worden was ".
Nu nog geen jaar later kom je zelf op het idee!
Gezien de afstanden per dag van je reis samen met Agatha, ook al is het zonder bagage, lijkt het mij zonde van het geld! Een aow'er moet toch op de kleintje letten?
Verder stelt het mij gerust dat je vrouw er bij is, anders was je al babbelend met die vrouwen uit Rusland mee gereden, en kregen we bericht uit Moskou!
Groeten,
Bram -
24 Juli 2016 - 17:49
Trudy Van Kessel:
Ik ga bijna medelijden krijgen met de AOWers,
Ben in elk geval blij dat ik nog werk!!
Kreeg dit verslag niet eerder geopend, vandaar de late reactie.
Nu op naar gisteren!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
