Sydney - Armidale (675km)
Door: Jan Versluis
Blijf op de hoogte en volg Jan
18 April 2012 | Australië, Armidale
15- 04 Sydney- Katoomba 92km
Samen uit, samen thuis en met samen bedoelen we in dit geval ons tweeën en TomTom want zonder de TomTom had we Sydney vanochtend niet uitgekomen. Het was een kort ritje die ons van de drukke metropool naar de hoofdstad van de Blauwe Bergen bracht; Katoomba. Bij aankomst zijn we eerst even door de drukke hoofdstaat gelopen voor een kopje koffie, qua drukte is het niet te vergelijken met Sydney, de koffie daarentegen is wel vergelijkbaar.
Na het oude vertrouwde bakje leut hebben we een camping opgezocht om vanuit hieruit de omgeving te gaan verkennen. Nu zijn wij, al mag ik het zeggen… ja dat mag ik, ervaren kampeerders maar deze camping had iets dat we nog nooit hadden mee gemaakt; een code om het toilet gebouw in te gaan. Het moet toch niet gekker worden! Het was dan ook de reden dat Agatha mij vandaag een paar lelijke woorden toe slingerde, ik had haar per ongeluk de verkeerde code gegeven en dat werd mij niet in dank afgenomen. Foutje, bedankt.
’s Middags hebben we een wandeling gemaakt in het National park van de Blauwe Bergen met enkele prachtige uitzichten over de Jamison vallei. In een pad van ‘maar’ 3km, loop je langs een rotswand en over een aantal steile trappen. Het is op momenten niet makkelijk, maar de uitzichten zijn het meer dan waard. Als beloning zijn we op de terugweg door gelopen naar Katoomba (bergopwaarts) om daar even op het terras te zitten en te genieten van een welverdiende versnapering. Daarna was het alleen nog maar bergafwaarts naar de camping waar het oude, en vertrouwde, rijst met kip en kerrie op het menu stond.
16-04 Katoomba
We hebben 2 nachtjes geboekt op deze camping omdat er veel bezienswaardigheden te zien zijn in de omgeving. De camper bleef dus staan waar hij stond en wij konden deze dag rustig opstarten. Deze morgen zijn we eert naar Echo Point gelopen om daar de Three Sisters te bewonderen. De 3 gezusters zijn zandstenen pilaren die volgens een Aboriginal legende zijn ontstaan doordat een vader zijn drie dochters wou beschermen tegen een monster. Om ze tegen het monster te beschermen veranderde hij ze in drie rotsen, maar het is hem helaas niet gelukt om ze terug te toveren en nu, eeuwen later staan ze er nog steeds. Het idee was er dus maar de truc mislukte, het heeft wel wat weg van Tommy Cooper.
Terug op de camping een praatje gemaakt met de overbuurman, onder andere over het klimaat. Om hem toch het een en ander uit te leggen over Nederland liet ik hem een foto zien van schaatsers op de Poel die toevallig nog op mijn IPad stond. Dat vond hij toch wel heel bijzonder om te zien. In de middag met de camper naar Leura gereden, een plaatsje met een paar hele bijzondere winkeltjes en een prachtige waterval. Helaas konden we er niet aan ontkomen om meer up en down te lopen om bij de waterval te komen maar het is een mooie training voor Agatha. Als ze zo door gaat komt ze in zo’n topconditie dat ze haar wandelmaatje er zo uit loopt. Na afloop nog de noodzakelijke boodschappen gedaan, wat gegeten en dan is het hier alweer vroeg donker. De dag is dan ook zo voorbij.
17-04 Katoomba-Muswellbrook 311 km
Vandaag nog een klein stukje Blauwe bergen en dan zal de neus van onze Jucy camper weer naar het noorden wijzen om de weg terug naar de Gold Coast in te zetten. Voordat we onze weg omhoog terug inzetten zijn we eerst nog langs de Blue Mountains Botanic Garden op Mount Tomah geweest. Waar in Nederland de lente zijn intrede heeft gemaakt, de Koikenhof (Keukenhof) in volle bloei staat is het hier herfst en stond niet alles in volle pracht en praal. Desondanks viel er niets te klagen, was het heel mooi om te zien en als ik net zulke groene handen heb als die gozer van Eigen Huis en Tuin zal de achtertuin er volgend jaar bij ons prachtig uit zien.
Nadat het zachtjes begon te druppelen hebben we de Jucy weer opgezocht om weer te gaan rijden. 30km later was het alweer tijd voor een pitstop met een bakje koffie en een broodje. Vanaf toen begon de drama; autosleutel in het contact, draaien en… niets, helemaal niets. Meteen de telefoon erbij want Jucy is 24 uur per dag bereikbaar in noodgevallen, maar geen bereik met de telefoon. Daar sta je dan vanmiddag…
Gelukkig zagen we een dame lopen, die ons meer dan vriendelijk heeft geholpen. Ze was bereid om voor ons met het kantoor van Jucy te bellen, maar na een minuut viel die ook weg Toen heeft de NRMA gebeld, de Australische wegenwacht (of zoals Tom het zei, de Wayswait) Na een cup of tea en een goed gesprek zag ik de zwaailichten van de gele NRMA auto. Ik er snel naar toe om ervoor te zorgen dat hij ons niet in de steek zou laten. Hij bekeek meteen de accu en na wat doormetingen werd onze accu vervangen door een nieuwe. Na al deze vriendelijkheid waren we klaar om weer verder te gaan. Al snel kwamen we erachter dat we veel geluk hadden gehad, want hadden we 10km verder pech gehad dan hadden we die vriendelijke dame nooit tegen konden komen. Hetzelfde zou gelden voor 50km want na onze pitstop was er voor 130 kilometers op Putty Road niets te zien, geen dorpje niets
In Muswellbrook, dat langs de Golden Highway ligt was het tijd om een camping op te zoeken. Het was inmiddels al 17:30 en het zou niet lang meer zijn voordat het donker was. Camping nummer 1, vol… Camping nummer 2, ook vol… Dan maar een Motel, ook vol…
Gelukkig mochten we achter bij hem op de parkeerplaats staan en zo kwam alles op zijn wieltjes terecht. Ook als de dame als vanmiddag, was deze Australiër meer dan vriendelijk, voor de WC mochten we door zijn huiskamer heen om van zijn WC gebruik te maken en als we iets anders nodig hadden dan kon dat zo geregeld worden. We hebben ons ingehouden en hebben de avond gebruik om maar eens bij te komen van deze enerverende dag.
18 – 04 Muswellbrook-Armidale 272km
Na alweer een goede nachtrust mochten we van de motel baas zelf nog van zijn douche gebruik maken maar dat hebben we toch maar niet gedaan. Bij het afscheid meldde hij ons dat we altijd welkom waren, hoewel we dit erg waarderen hopen we de volgende keer toch een camping te kunnen vinden. De rit omhoog ging verder over de New England Highway dat over de heuvels gaat met hoge toppen en diepe dalen terwijl ondertussen allerlei mooie plaatsjes worden aangedaan. We zijn nog eventjes gestopt bij een herdenkingsplaats voor de ‘eerste vloot’, allemaal zeelieden die verdronken zijn op weg naar Australië. Na nog enkele andere tussenstops kwamen we al vrij snel aan op de camping in Armindale waar een zeer joviale campingbeheerder ons welkom heette. Armindale staat bekend om zijn mooie tuinen en historische gebouwen. Na onze wandeltocht kunnen we inderdaad bevestigen dat er vele aparte huizen staan. Niets wat mijn bouwvakkers geschiedenis nog niets gezien heeft maar dat neemt nog steeds niet weg dat ze apart zijn.
Het weer is er de afgelopen paar dagen niet beter op geworden, ook vandaag waren er weer een paar buitjes maar we hebben de stille hoop dat het richting het noorden straks beter wordt. Laten we het maar hopen.
We houden jullie op de hoogte,
Jan en Agatha.
Samen uit, samen thuis en met samen bedoelen we in dit geval ons tweeën en TomTom want zonder de TomTom had we Sydney vanochtend niet uitgekomen. Het was een kort ritje die ons van de drukke metropool naar de hoofdstad van de Blauwe Bergen bracht; Katoomba. Bij aankomst zijn we eerst even door de drukke hoofdstaat gelopen voor een kopje koffie, qua drukte is het niet te vergelijken met Sydney, de koffie daarentegen is wel vergelijkbaar.
Na het oude vertrouwde bakje leut hebben we een camping opgezocht om vanuit hieruit de omgeving te gaan verkennen. Nu zijn wij, al mag ik het zeggen… ja dat mag ik, ervaren kampeerders maar deze camping had iets dat we nog nooit hadden mee gemaakt; een code om het toilet gebouw in te gaan. Het moet toch niet gekker worden! Het was dan ook de reden dat Agatha mij vandaag een paar lelijke woorden toe slingerde, ik had haar per ongeluk de verkeerde code gegeven en dat werd mij niet in dank afgenomen. Foutje, bedankt.
’s Middags hebben we een wandeling gemaakt in het National park van de Blauwe Bergen met enkele prachtige uitzichten over de Jamison vallei. In een pad van ‘maar’ 3km, loop je langs een rotswand en over een aantal steile trappen. Het is op momenten niet makkelijk, maar de uitzichten zijn het meer dan waard. Als beloning zijn we op de terugweg door gelopen naar Katoomba (bergopwaarts) om daar even op het terras te zitten en te genieten van een welverdiende versnapering. Daarna was het alleen nog maar bergafwaarts naar de camping waar het oude, en vertrouwde, rijst met kip en kerrie op het menu stond.
16-04 Katoomba
We hebben 2 nachtjes geboekt op deze camping omdat er veel bezienswaardigheden te zien zijn in de omgeving. De camper bleef dus staan waar hij stond en wij konden deze dag rustig opstarten. Deze morgen zijn we eert naar Echo Point gelopen om daar de Three Sisters te bewonderen. De 3 gezusters zijn zandstenen pilaren die volgens een Aboriginal legende zijn ontstaan doordat een vader zijn drie dochters wou beschermen tegen een monster. Om ze tegen het monster te beschermen veranderde hij ze in drie rotsen, maar het is hem helaas niet gelukt om ze terug te toveren en nu, eeuwen later staan ze er nog steeds. Het idee was er dus maar de truc mislukte, het heeft wel wat weg van Tommy Cooper.
Terug op de camping een praatje gemaakt met de overbuurman, onder andere over het klimaat. Om hem toch het een en ander uit te leggen over Nederland liet ik hem een foto zien van schaatsers op de Poel die toevallig nog op mijn IPad stond. Dat vond hij toch wel heel bijzonder om te zien. In de middag met de camper naar Leura gereden, een plaatsje met een paar hele bijzondere winkeltjes en een prachtige waterval. Helaas konden we er niet aan ontkomen om meer up en down te lopen om bij de waterval te komen maar het is een mooie training voor Agatha. Als ze zo door gaat komt ze in zo’n topconditie dat ze haar wandelmaatje er zo uit loopt. Na afloop nog de noodzakelijke boodschappen gedaan, wat gegeten en dan is het hier alweer vroeg donker. De dag is dan ook zo voorbij.
17-04 Katoomba-Muswellbrook 311 km
Vandaag nog een klein stukje Blauwe bergen en dan zal de neus van onze Jucy camper weer naar het noorden wijzen om de weg terug naar de Gold Coast in te zetten. Voordat we onze weg omhoog terug inzetten zijn we eerst nog langs de Blue Mountains Botanic Garden op Mount Tomah geweest. Waar in Nederland de lente zijn intrede heeft gemaakt, de Koikenhof (Keukenhof) in volle bloei staat is het hier herfst en stond niet alles in volle pracht en praal. Desondanks viel er niets te klagen, was het heel mooi om te zien en als ik net zulke groene handen heb als die gozer van Eigen Huis en Tuin zal de achtertuin er volgend jaar bij ons prachtig uit zien.
Nadat het zachtjes begon te druppelen hebben we de Jucy weer opgezocht om weer te gaan rijden. 30km later was het alweer tijd voor een pitstop met een bakje koffie en een broodje. Vanaf toen begon de drama; autosleutel in het contact, draaien en… niets, helemaal niets. Meteen de telefoon erbij want Jucy is 24 uur per dag bereikbaar in noodgevallen, maar geen bereik met de telefoon. Daar sta je dan vanmiddag…
Gelukkig zagen we een dame lopen, die ons meer dan vriendelijk heeft geholpen. Ze was bereid om voor ons met het kantoor van Jucy te bellen, maar na een minuut viel die ook weg Toen heeft de NRMA gebeld, de Australische wegenwacht (of zoals Tom het zei, de Wayswait) Na een cup of tea en een goed gesprek zag ik de zwaailichten van de gele NRMA auto. Ik er snel naar toe om ervoor te zorgen dat hij ons niet in de steek zou laten. Hij bekeek meteen de accu en na wat doormetingen werd onze accu vervangen door een nieuwe. Na al deze vriendelijkheid waren we klaar om weer verder te gaan. Al snel kwamen we erachter dat we veel geluk hadden gehad, want hadden we 10km verder pech gehad dan hadden we die vriendelijke dame nooit tegen konden komen. Hetzelfde zou gelden voor 50km want na onze pitstop was er voor 130 kilometers op Putty Road niets te zien, geen dorpje niets
In Muswellbrook, dat langs de Golden Highway ligt was het tijd om een camping op te zoeken. Het was inmiddels al 17:30 en het zou niet lang meer zijn voordat het donker was. Camping nummer 1, vol… Camping nummer 2, ook vol… Dan maar een Motel, ook vol…
Gelukkig mochten we achter bij hem op de parkeerplaats staan en zo kwam alles op zijn wieltjes terecht. Ook als de dame als vanmiddag, was deze Australiër meer dan vriendelijk, voor de WC mochten we door zijn huiskamer heen om van zijn WC gebruik te maken en als we iets anders nodig hadden dan kon dat zo geregeld worden. We hebben ons ingehouden en hebben de avond gebruik om maar eens bij te komen van deze enerverende dag.
18 – 04 Muswellbrook-Armidale 272km
Na alweer een goede nachtrust mochten we van de motel baas zelf nog van zijn douche gebruik maken maar dat hebben we toch maar niet gedaan. Bij het afscheid meldde hij ons dat we altijd welkom waren, hoewel we dit erg waarderen hopen we de volgende keer toch een camping te kunnen vinden. De rit omhoog ging verder over de New England Highway dat over de heuvels gaat met hoge toppen en diepe dalen terwijl ondertussen allerlei mooie plaatsjes worden aangedaan. We zijn nog eventjes gestopt bij een herdenkingsplaats voor de ‘eerste vloot’, allemaal zeelieden die verdronken zijn op weg naar Australië. Na nog enkele andere tussenstops kwamen we al vrij snel aan op de camping in Armindale waar een zeer joviale campingbeheerder ons welkom heette. Armindale staat bekend om zijn mooie tuinen en historische gebouwen. Na onze wandeltocht kunnen we inderdaad bevestigen dat er vele aparte huizen staan. Niets wat mijn bouwvakkers geschiedenis nog niets gezien heeft maar dat neemt nog steeds niet weg dat ze apart zijn.
Het weer is er de afgelopen paar dagen niet beter op geworden, ook vandaag waren er weer een paar buitjes maar we hebben de stille hoop dat het richting het noorden straks beter wordt. Laten we het maar hopen.
We houden jullie op de hoogte,
Jan en Agatha.
-
18 April 2012 - 12:29
Margret:
Net geskyped met jullie en nu alweer een mooi verslag gelezen. Jullie hebben aardig wat (loop)kilometers in de benen zitten, ik word al moe bij de gedachte.
Veel plezier en tot horens.
Groetjes van de buurtjes.
-
18 April 2012 - 12:34
Wil:
Hallo Jan en Agatha,
Jullie hebben ook zulke lieve/vriendelijke gezichten he (krijg ik nu commentaar)!
Ennuh Agatha wel wat liever doen tegen Jan he, hij bedoelt het wel goed hoor... -
18 April 2012 - 17:00
Trudy Van Kessel:
Hoi Jan en Agatha,
Nu jullie beleven wel wat onderweg.
Zal ik jullie het nummer van de ANWB geven??? Maar het blijkt : Geluk is met de domme. Ben toch benieuwd waat jullie anders gedaan hadden ??
Was er al een optie bedacht??
En Agatha, ik mag vanaf deze week met de snel waandelaars mee op dinsdag hoor, ik loop je er echt nog wel uit!!!
Nu blijf genieten en links rijden.
kijk alweer uit naar het volgende verslag.
Groetjes Loek en Trudy -
18 April 2012 - 19:20
Jeannet En Frans:
Nou dat waren weer een hoop belevenissen. maar dat is ook het leuke van reizen, er gebeurt nog eens wat... soms is het leuk en soms vervelend maar jullie ontmoeten zoveel aardige mensen dat het zich "vanzelf"oplost. Hopelijk is het weer beter aan de Goldcost.
Maar.. wij hebben hier ook regen
dus w.s. voelt het "als thuis"
Over FCT zullen we het maar niet hebben,nieuw seizoen, nieuwe kansen. Maar bij deze Jan gefeliciteerd met Ajax, het zit er dik in dat ze kampioen worden.
Deze felicitatie doet zeer, maar het moet maar!
Goeie terugreis naar Frank.
De Groeten, J en F. -
20 April 2012 - 14:47
Wim En Conny:
Hallo Jan en Agatha, bedankt voor je mooie kaart! Het ziet er prima uit daar en zo te lezen beleven jullie van alles. We horen het graag te zijner tijd! Veel groeten en geniet van de temperatuur daar, het is hier herfst met 9 graden....
Groeten van je overbuurtjes, -
23 April 2012 - 17:17
Krijn En Agatha:
Bedankt voor jullie kaart uit Sydney, wat is dat toch een geweldige stad.
Gelukkig kunnen jullie ook van al het mooie down under genieten, echt een prachtig land.
Wel spannend om pech met de auto te hebben, want het is soms echt een leeg land, maar gelukkig hebben jullie het goed getroffen en weer onderweg naar het noorden en naar Frank.
Frank, heel veel succes met je examens en voor Jan en Agatha nog heel veel reisplezier. Wat gaat de tijd daar toch snel!!
Leuk om zo met jullie reis mee te gaan, ik heb van de verslagen genoten. De 3000 foto's bekijken we wel als jullie weer in Langeraar zijn.
Hartelijke groetjes van Krijn en Agatha -
24 April 2012 - 13:05
Joke En Henk Wierden:
Ha, die Globetrotters!!!
Als ik die verslagen van Jan lees hoef ik
niet te vragen of jullie van deze reis
genieten. Wat hebben jullie toch al veel
gezien. Wat een prachtig land!!
Geniet er nog maar goed van want dit
komt zo nog niet weer. Hartelijke
groeten van tante Joke en Oom Henk
en groet Frank van ons. daaaaaag!!!!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
