Choiseul- Vaucoulers (92km)

Gisterenavond zaten wij samen met de ligfietser / kenner van fietsonderdelen te eten toen een man voorbij liep met zijn vrouw en twee dochters. Onze 75-jarige tafelgenoot zei uit het niets: “Jij hebt het maar goed voor elkaar, een mooie vrouw en twee mooi dochters, en ik? Ik ben wees en vrijgezel.” Toen viel hij ook nog eens van zijn stoel af maar gelukkig liep dat goed af. Het was het momentje wel.

Na het eten alles qua betalingen geregeld met Piet en Ria van de camping want ons plan was om vroeg te starten. Gelukkig waren ze hele aardige campingeigenaren waar niets te veel voor was waardoor alles op tijd geregeld was. Het was dus een avond zonder zorgen en dat zorgde ook voor een goede nachtrust.

Iets over zevenen zaten wij weer op de fiets voor de weg terug naar het Nederlandse. Het was stil op de weg, vanwege de zondag natuurlijk en dat betekende ook geen vrachtwagens op de weg. De route was dus deels gelijk als de heenweg maar op sommige punten ook anders. En op sommige gelijke delen bleken wij op de heenweg ook wel iets gemist te hebben. De Basiliek de Domremy oftewel in het Nederlands: de Basiliek van Domremy of,Basiliek van Bois-Chenu, of, en jawel daar is ze weer, de Basiliek Sainte-Jeanne-d’Arc. Een mooie Basiliek, maar dat mag ook wel want de bouw startte in 1881 en eindigde in 1926. Maar nog mooier was het kunstwerk dat voor de Basiliek staat. Ik vermoed dat iemand vast geprobeerd heeft om ze op andere gedachten te brengen maar dat deze persoon meteen het stadje uit gegooid is. Het standbeeld laat natuurlijk de heldin van Domremy Jeanne d’Arc zien, maar wie het ook is, mooi is het zeker.

De route is dun bezaaid met campings en in Pagny vroeg Bram aan een Mademoiselle of hier een camping was. Natuurlijk zei ze en wees naar beneden maar eenmaal aangekomen zagen wij alleen maar kano’s. Een paar meisjes bij de kano’s gaven aan dat het nog zeker 15 kilometer was en dat met deze hitte. Zeker geen optimale situatie.We reden door Vaucoulers en zagen een hotel maar binnen komen was zo gemakkelijk nog niet. Niemand deed namelijk open en dus ging het op naar het barretje. Daar was de eigenaar aan het stofzuigen maar Bram kon boven het geluid uitkomen en hem in zijn beste Frans vragen of het hotel open was. Een telefoontje verder, wat wij ook al hadden geprobeerd, en binnen 5 minuten stond er iemand om de deur open te doen. Fietsen mogen vanavond binnen staan, we kregen een fles water aangeboden en morgenochtend staat er ontbijt voor ons klaar.

We hadden het slechter kunnen treffen!
Bram is nu de binnenkant van zijn ogen aan het bekijken en denkt vast al over de dag van morgen.
Onze slag van Verdun, een nieuwe dag, een nieuwe etappe.

Tot morgen!


ps. Jan plaatst elke dag zijn route op Strava:
https://www.strava.com/activities/1735738139