Mornant - Le Cerest (106km)

De redelijk korte etappe van gisteren had ervoor gezorgd dat we nog wat energie over hadden in de avonduren, dus besloten we om even Mornant te gaan verkennen. Het bleek toch vermoeiender te zijn dan we dachten want alles loopt daar schots en scheef. Voordeel was wel dat ik als een blok in slaap viel en vanochtend mij als herboren voelde, klaar om weer op mijn stalen ros te stappen.

Om 7:30 op de fiets gestapt en het moet gezegd worden, de goede nachtrust was mooi meegenomen want de route zat voor de zoveelste dag vol met pittige klimmetjes. Vooral het stukje van Rive-de-Gier naar Condrieu was een gedeelte die redelijk veel eiste van onze klimmersbenen met een serie van stevige klimmetjes. Uiteindelijk werden de inspanningen beloond met een mooie afdaling richting de Rhône, die halverwege zo’n mooie uitzicht tentoonstelde over het Rhône dal dat we toch even moesten stoppen. Zodra men de Rhône bijna aan kan raken, vervolgd de weg zich via een 50km lang en vlak fietspad, waar het geluk vandaag aan onze zijde was want we hadden de wind in onze rug. Doordat we een fiets hebben met van die zakken aan de zijkant, nemen we nog een extra bonus mee ook en ging het dus in vliegende vaart langs de Rhône. Bij een supermarkt een blikje Red Bull gekocht de cafeïne in de Coca-Cola geeft een fietser een klein beetje extra, maar een blikje Red Bull bevat zoveel meer cafeïne en andere stofjes dan een glaasje Cola daar niet tegen op kan. Alhoewel, lekker niet de juiste benaming is voor een Red Bull, het resultaat mocht er wezen want Bram leek wel te vliegen in het laatste halve deel van onze etappe. Het leek wel alsof hij de toverdrank van Asterix en Obelix tot zich genomen had!

Sneller dan verwacht (Ja…. Het tempo zat er dus in) kwamen we in St. Jean de Muzols aan, waar we besloten te stoppen. De camping Madam had ondanks dat de camping als ‘complet’ was nog wel een plekje voor ons vrij. Bij het plekje aangekomen bleek deze toch al gereserveerd te zijn en vervloog onze hoop. “Ecxusez moi”. De volgende camping was 17 kilometer verderop aan de andere kant van de berg, het zat er dus niets anders op om deze klim aan te gaan. 15km later zagen we een verlossend bord dat ons meldde dat er nog maar 2km te gaan was naar een camping, toch was het wel zo verstanding om dat steile stuk naar beneden te gaan? Want morgen zal de tegenovergestelde richting het begin van onze etappe betekenen. Tijdens ons overleg werden we aangesproken door een vriendelijke Fransman die goed Engels sprak en hij overtuigde ons ervan dat er een andere weg naar de camping loopt die wel vlak is. Morgen zullen we ontdekken of hij ons niets op de fietsmouw heeft gespeld. Het was inmiddels 17:30, en we waren redelijk vermoeid dus toen de Camping monsieur ons meldde dat ook hij ‘complet’ was zijn we toch maar even verstandig met hem gaan praten. “Zoveel plaats hebben wij niet nodig met 2 van die kleine tentjes, en het is maar voor 1 nacht” ging erin als zoete koek en er bleek toch nog een heel mooi plekje beschikbaar te zijn.

Na bijna 2 weken zijn we inmiddels echte experts geworden in het bereiden van de meest heerlijke macaroni. Het zal niet alleen heel fietsend Nederland raar doen opkijken als wij met ons recept eens standje huren op de volgende fietsbeurs, maar ook alle restaurants met een Michelin-ster. Het is namelijk zo goed dat je, je vingers erbij af likt.

Morgen zal het, met gewassen handjes, weer verder gaan.

Au Demain.

ps. Nog de opelijke felicitaties aan Wil (er is al gebeld) met haar verjaardag. Het lijkt misschien een dag te laat.. maar het verslag is over onze etappe van 31 Juli.. Dus wij vinden het geoorloofd.