Castrojeriz - Bercianos del Real Camino (96km)
Door: Jan
Blijf op de hoogte en volg Jan
17 Juli 2013 | Spanje, Bercianos del Real Camino
Op de camino zijn we al van alles tegen gekomen, wandelaars, racefietsers, toerfietsers, aanhang die per auto mee gaan, per vrachtwagen (camion) en vanochtend kwam daar een ligfietser bij die met zijn aerodynamische, banaanachtige fiets makkelijk te herkennen is. Gisteren had hij 175 kilometer gefietst en zijn uiteindeljk doel is om 4 weken de route Nederland – Santiago – Nederland af te leggen. Je hebt natuurlijk altijd baas boven baas, wij houden het maar bij een enkeltje Santiago.
We stonden al vroeg in de startblokken en moesten zelfs wachten totdat de oude baas het hek open kwam doen. Het oranje Altior vaantje dat voor op mijn fiets hangt viel onze oude baas op en zodra hij wist dat het van een voetbalvereniging was vroeg hij of mijn cluppie in de Primera Division speelde. Ik maakte met mijn hand het gebaar dat Altior ietsje (een heel klein beetje maar) lager speelde, en na een glimlach en een hand lieten wij alweer een refugio achter ons.
In Fromista kwamen wij Huub nog eventjes tegen, na even gesproken te hebben is Huub weer in zijn eentje verder gegaan. Zoals velen wil hij het avontuur alleen aan gaan, en daarin geven wij hem groot gelijk. Terwijl Huub langzaam aan de horizon verdween genoten wij nog van een kopje koffie en een momentje van schaduw. De mooie plaatsnamen volgen elkaar in rap tempo op en na Carrion De Los Condes te hebben doorkruist reden wij de Tierra de Campos op. Een grote, open vlakte met een wandel / fietspad van 21 kilometer. Een pad dat in een rechte lijn is aangelegd en afgezien van een paar bankjes en een enkele verdwaalde boom is er helemaal niks, noppes, nada te zien. Bij één van die weinige bankjes besloten Bram en ik om van de lunch te genieten en terwijl we net een hap zetten in de nodige vitamientjes kwam een loopster uit Liverpool bij ons staan. “Is er hier al water te krijgen?” met nog +-7 kilometer te gaan voor een volgende waterstop duurt het voor een wandelaar nog een eeuwigheid waardoor Bram, met zijn grote hart, de helft van zijn bidon in haar bidon over goot. Ik kon natuurlijk niet achter blijven en gaf haar een colaatje wat mij dan weer een knuffel opleverde. Ze was ons zeer dankbaar, en Bram en ik hadden een glimlach van oor tot oor, wie goed doet, wie goed ontmoet.. of nie dan?
In Sahagun hebben we onder de rook van een abdij een siësta gehouden terwijl een ooievaar met zijn geklapper ons een achtergrondmuziekje gaf. Dat is dan weer de schoonheid van de natuur maar geef mij maar Big ‘O’ oftwel Roy Orbinson om bij weg te doezelen. Nadat Bram de hele wereld had rondgereisd aan de binnenkant van zijn ogen, ging het snel verder en voordat wij het wisten liepen we een albergue binnen. De albergue was gelegen in een plaats met de prachtige maar erg lange naam; Bercianos del Real Camino. Iets wat perfect bij mijn tocht past want met Bercianos hebben we iets Spaans, Real een voetbalclub dat op een iets hoger niveau speelt als Altior en Camino staat voor pad. Kortom mijn sponsortocht is met een klein beetje fantasie in één plaatsnaam samen te vatten.
Bij binnenkomst in de albergue werden we verwelkomd met een glaasje water en stukjes meloen, met complimenten van het huis al was het geven van een donatie ook welkom. De vele fietsers en lopers liggen momenteel uitgeteld in bed terwijl wij in het zonnetje zitten te genieten terwijl onze was ligt te drogen.
De beklimmingen zullen morgen niet zo lastig zijn als de Alp D’Huez maar onze prestatie en inzet zal er niet minder om zijn.
Hasta Manana!
We stonden al vroeg in de startblokken en moesten zelfs wachten totdat de oude baas het hek open kwam doen. Het oranje Altior vaantje dat voor op mijn fiets hangt viel onze oude baas op en zodra hij wist dat het van een voetbalvereniging was vroeg hij of mijn cluppie in de Primera Division speelde. Ik maakte met mijn hand het gebaar dat Altior ietsje (een heel klein beetje maar) lager speelde, en na een glimlach en een hand lieten wij alweer een refugio achter ons.
In Fromista kwamen wij Huub nog eventjes tegen, na even gesproken te hebben is Huub weer in zijn eentje verder gegaan. Zoals velen wil hij het avontuur alleen aan gaan, en daarin geven wij hem groot gelijk. Terwijl Huub langzaam aan de horizon verdween genoten wij nog van een kopje koffie en een momentje van schaduw. De mooie plaatsnamen volgen elkaar in rap tempo op en na Carrion De Los Condes te hebben doorkruist reden wij de Tierra de Campos op. Een grote, open vlakte met een wandel / fietspad van 21 kilometer. Een pad dat in een rechte lijn is aangelegd en afgezien van een paar bankjes en een enkele verdwaalde boom is er helemaal niks, noppes, nada te zien. Bij één van die weinige bankjes besloten Bram en ik om van de lunch te genieten en terwijl we net een hap zetten in de nodige vitamientjes kwam een loopster uit Liverpool bij ons staan. “Is er hier al water te krijgen?” met nog +-7 kilometer te gaan voor een volgende waterstop duurt het voor een wandelaar nog een eeuwigheid waardoor Bram, met zijn grote hart, de helft van zijn bidon in haar bidon over goot. Ik kon natuurlijk niet achter blijven en gaf haar een colaatje wat mij dan weer een knuffel opleverde. Ze was ons zeer dankbaar, en Bram en ik hadden een glimlach van oor tot oor, wie goed doet, wie goed ontmoet.. of nie dan?
In Sahagun hebben we onder de rook van een abdij een siësta gehouden terwijl een ooievaar met zijn geklapper ons een achtergrondmuziekje gaf. Dat is dan weer de schoonheid van de natuur maar geef mij maar Big ‘O’ oftwel Roy Orbinson om bij weg te doezelen. Nadat Bram de hele wereld had rondgereisd aan de binnenkant van zijn ogen, ging het snel verder en voordat wij het wisten liepen we een albergue binnen. De albergue was gelegen in een plaats met de prachtige maar erg lange naam; Bercianos del Real Camino. Iets wat perfect bij mijn tocht past want met Bercianos hebben we iets Spaans, Real een voetbalclub dat op een iets hoger niveau speelt als Altior en Camino staat voor pad. Kortom mijn sponsortocht is met een klein beetje fantasie in één plaatsnaam samen te vatten.
Bij binnenkomst in de albergue werden we verwelkomd met een glaasje water en stukjes meloen, met complimenten van het huis al was het geven van een donatie ook welkom. De vele fietsers en lopers liggen momenteel uitgeteld in bed terwijl wij in het zonnetje zitten te genieten terwijl onze was ligt te drogen.
De beklimmingen zullen morgen niet zo lastig zijn als de Alp D’Huez maar onze prestatie en inzet zal er niet minder om zijn.
Hasta Manana!
-
17 Juli 2013 - 21:38
Agatha:
Hallo heren, het loopt wel heel erg voorspoedig als ik het allemaal zo lees. Volgens mij zijn jullie ruimschoots op tijd in Santiago; jullie genieten toch wel voldoende overal van?! Morgen weer een gezellige fietstocht gewenst en de groetjes van het thuisfront -
17 Juli 2013 - 23:16
Arja En Rob:
Hallo Jan en Bram,
Het gaat inderdaad allemaal heel vlot he? Fijn ook dat jullie fietsen zich van hun beste kant laten zien en zich kranig gedragen. Nog geen een lekke band? Nog geen ketting eraf gelopen? Geweldig. Jullie zijn trouwens zelf ook niet kapot te krijgen. Af en toe een siesta en een extra portie vitamientjes doen wonderen blijkbaar.
Nou buurman en vriend: zet hem op, het eind komt in zicht.
Met een hartelijke groet uit een zonnige Vlijt,
Rob en Arja -
17 Juli 2013 - 23:43
Trudy Van Kessel:
Hoi J en B,
Tja het leven bestaat uit keuzes maken en ik weet nog niet of ik morgen of de tour of jullie moet volgen!! Beide spannend!
Krijgen jullie voor een goede daad onderweg niet een extra stempeltje?? Of een volle aflaat?
Maarre hij gaat nog steeds lekker hoor. Nog even volhouden en laat ze maar weer draaien morgen.
Adios Senorita Trudy -
18 Juli 2013 - 10:00
Wil:
Ga je nu ook nog een knuffelbeer worden??
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
