Chatellerault - Lezay (90km)

Vier mensen weten meer dan drie, en daarom was het vanochtend toch wel even wennen zonder Peer erbij. Vanaf de camping ging het dus ook meteen fout, we reden de verkeerde kant op en we hadden geen flauw benul meer hoe we terug op de route moesten komen. Er zat niets anders op dan terug te keren naar de camping en het nog een keer te proberen. Twee keer is scheepsrecht, dus ging het deze keer het bruggetje over en voor we het wisten waren we terug op de route.

Tot aan Poitiers ging het langs het riviertje de Clain met tussendoor enkele klimmetjes van 8 tot 10%. Erg pittig natuurlijk maar het doet ons goed om te zeggen dat wij ze zonder al te veel problemen over zijn gekomen. In Buxerolles lag nog een hoogtepunt van onze reis, een steen waar volgens de legende een voetafdruk van Sint Jakob in te zien is. Bram zegt hem gezien te hebben maar Huub en ik weten niet echt precies wat we gezien hebben, het kan een voet zijn maar ook totaal iets anders zijn.

Vanaf Poitiers volgen wij de kustroute, volgens Bram een ietwat minder zware route en dat komt hem goed uit want zijn chiazaad is op. (Chiazaad voor de niet kenners, is ecologische goedkeurde doping die niet op de lijst staat en waardoor je al tsjilpend de bergen op vliegt.) Toch volgden er vanaf Poitiers nog enkele kuitenbijters maar wat ons vooral bij staat is de rust op de wegen. Veel rustiger dan alles wat we tot nu toe gehad hebben en dat maakt toch dat je iets rustiger op de fiets zit.

In Lezay vonden wij het na 90 kilometer wel weer best voor vandaag en zochten we de camping op. Op de camping aangekomen dachten we: is dit het? Iets wat vooral Huub dwars zat maar dit gevoel zakt nu al langzaam weer weg. Kort na aankomst kwam een respectabele vrouw kwam het campinggeld van 8,65 innen, Bram, de gulle gever, besloot om er een tientje van te maken iets waar Huub het niet helemaal eens was. “Het is toch een half pintje wat je weg geeft”, Bram en ik waren gewoon blij om te zien dat er nog steeds zuinig Nederlands bloed in Huub stroomt na al die jaren in vrolijk Vlaanderen.

Doordat Bram de gasbus heeft gesloopt was er niet de mogelijkheid om zelf te koken en moesten we zelf op zoek naar een restaurantje in het dorp. Helaas konden we geen restaurant vinden en zijn we maar een cafeetje in gegaan om toch het Franse gevoel te krijgen. Wij konden het niet laten om aan het aanwezige publiek te showen wat we tot zover gepresteerd hebben en wat ons nog te wachten staat. Ze waren flink onder de indruk waardoor we met enkele gratis drankjes het cafe weer verlieten, maar eten?? Er zat ons niet anders op dan ons proviand te raadplegen waardoor het een kliekenmaaltijd werd vol met brood, yoghurt en andere restjes.

Wij zijn benieuwd wat morgen brengt, we zullen weer rustig doorpeddelen.

Au revoir!