Sorde-L'Abbaye - Saint-Jean-Pied-de-Port (65km)
Door: Jan
Blijf op de hoogte en volg Jan
12 Juli 2013 | Frankrijk, Saint-Jean-Pied-de-Port
Gisterenavond in Sorde L’abbaye nog even geprobeerd een biertje te kopen in het dorpscentrum maar het leek wel alsof we in een spookdorpje terecht waren gekomen. Zelfs het restaurant was dicht en met het verhaal van de Romeinen in ons achterhoofd was dat niet al te prettig. Jaren terug, toen een broodje kroket nog een chique-du-chique maaltijd was, hielpen de Romeinen de pelgrims met de boot naar de overkant. Ergens halverwege werd de pelgim overboord gegooid, wat vaak de dood tot gevolg had, en ging men er met zijn plunjezak a la Swiebertje vandoor.
De Romeinen waren vanochtend nergens te bekennen waardoor we met al onze spullen in het volgende dorpje op de route uit kwamen. Daar kwamen we bij de bakker het echtpaar van gisteren tegen en nog even gezellig mee staan praten. Het ging onder andere over het feit dat je de route barree van gisteren heel makkelijk kon ontwijken, en dat hun uiteindelijk meer dan 10 kilometer om hebben gereden. Het was voor hun de laatste dag van hun tocht want in September zullen zij het laatste deel afmaken vanuit het eindpunt van vandaag: Saint-Jean-Pied-de-Port. (vanaf nu Saint-Jean)
Het was zeer warm vandaag en doordat het parcours van vandaag over de voorlopers van de Pyreneeën ging was het een pittige etappe. In Saint-Palais konden wij het daarom niet laten om de plaatselijke bakker op te zoeken. Dit komt niet alleen omdat Bram en Huub zulke snoepers zijn of omdat de gebakjes bij de boulangeries zo verdomdes lekker zijn maar vooral omdat de prijs met 1 euro 20ct onze prijs niet al te veel pijn doet. Onze buikjes misschien iets meer, maar dat fietsen we er wel vanaf.
Ergens in Saint-Jean zat Paul met zijn camion te wachten, tot zijn vrouw en dochter langs kwamen fietsen. Met een biertje in zijn hand zag hij ons voorbij komen en schreeuwde naar ons of wij misschien ook trek hadden in zo’n gele rakker. Ik heb Paul helaas nooit gezien of gehoord en terwijl ik al onder een boom op de camping zat te wachten zaten Bram en Huub een drankje te nuttigen met Paul. Hoelang ik daar op hun heb zitten wachten weet ik niet meer, maar heel erg vond ik het niet, vandaag was niet mijn dag. Ik had wat pap in de benen (zou dat door de taartje van de bakker zijn gekomen?) en de extreem hoge temperaturen maakten het daarom niet veel makkelijker.
In Saint-Jean was het voor ons tijd om de credential op te halen, een soort stempelkaart. Dit gaf ons even de tijd om de stad, te voet, te verkennen een drankje te pakken op het terras. Het kantoor van de St. Jakob stichting hadden ze misschien beter kunnen uitkiezen want dat ene stukje van 15% omhoog is niet heel prettig als je er al een zware fietsdag op hebt zitten. Met de zweetdruppeltjes nog druppelend vroegen we een stempelkaart aan, de eerste vrouw sprak dan wel vele talen maar Engels of Nederlands zaten niet in haar vocabulaire (zie hier het leuk gebruiken van een Frans woord). De volgende kon ons daarentegen wel helpen maar hij had wel de neiging om ons heel veel interessante weetjes bij te brengen. Dit terwijl het ons alleen om de stempelkaart ging, maar zo’n vrijwilliger moet men wel wat respect tonen dus ietsje later dan gepland verlieten we, met de credential in de hand, het kantoor.
Op de camping van vandaag staan vele fietsers die de tocht naar Santiago aan het volbrengen zijn, wat gesprekjes heeft opgeleverd met Vlamingen, Limburgers en andere persoontjes. Maar ook met Paul en zijn gezin, want Paul zal morgen onze bagage mee nemen tot de top van de eerste klim. Dit maakt het toch echt een stuk makkelijker want wat er morgen zal komen is niet mis. Een lange, zware klim die ons in de afdaling tot in Spanje zal brengen. Deze klim is dus ook de reden voor het wat lage aantal kilometers van vandaag, zodat we er morgen helemaal klaar voor zijn.
Morgen dus weer een dag, een zware dag maar wel een dag die weer een mooie mijlpaal zal toevoegen; het bereiken van Spanje.
Voor de laatste keer: A demain! Tot morgen.
De Romeinen waren vanochtend nergens te bekennen waardoor we met al onze spullen in het volgende dorpje op de route uit kwamen. Daar kwamen we bij de bakker het echtpaar van gisteren tegen en nog even gezellig mee staan praten. Het ging onder andere over het feit dat je de route barree van gisteren heel makkelijk kon ontwijken, en dat hun uiteindelijk meer dan 10 kilometer om hebben gereden. Het was voor hun de laatste dag van hun tocht want in September zullen zij het laatste deel afmaken vanuit het eindpunt van vandaag: Saint-Jean-Pied-de-Port. (vanaf nu Saint-Jean)
Het was zeer warm vandaag en doordat het parcours van vandaag over de voorlopers van de Pyreneeën ging was het een pittige etappe. In Saint-Palais konden wij het daarom niet laten om de plaatselijke bakker op te zoeken. Dit komt niet alleen omdat Bram en Huub zulke snoepers zijn of omdat de gebakjes bij de boulangeries zo verdomdes lekker zijn maar vooral omdat de prijs met 1 euro 20ct onze prijs niet al te veel pijn doet. Onze buikjes misschien iets meer, maar dat fietsen we er wel vanaf.
Ergens in Saint-Jean zat Paul met zijn camion te wachten, tot zijn vrouw en dochter langs kwamen fietsen. Met een biertje in zijn hand zag hij ons voorbij komen en schreeuwde naar ons of wij misschien ook trek hadden in zo’n gele rakker. Ik heb Paul helaas nooit gezien of gehoord en terwijl ik al onder een boom op de camping zat te wachten zaten Bram en Huub een drankje te nuttigen met Paul. Hoelang ik daar op hun heb zitten wachten weet ik niet meer, maar heel erg vond ik het niet, vandaag was niet mijn dag. Ik had wat pap in de benen (zou dat door de taartje van de bakker zijn gekomen?) en de extreem hoge temperaturen maakten het daarom niet veel makkelijker.
In Saint-Jean was het voor ons tijd om de credential op te halen, een soort stempelkaart. Dit gaf ons even de tijd om de stad, te voet, te verkennen een drankje te pakken op het terras. Het kantoor van de St. Jakob stichting hadden ze misschien beter kunnen uitkiezen want dat ene stukje van 15% omhoog is niet heel prettig als je er al een zware fietsdag op hebt zitten. Met de zweetdruppeltjes nog druppelend vroegen we een stempelkaart aan, de eerste vrouw sprak dan wel vele talen maar Engels of Nederlands zaten niet in haar vocabulaire (zie hier het leuk gebruiken van een Frans woord). De volgende kon ons daarentegen wel helpen maar hij had wel de neiging om ons heel veel interessante weetjes bij te brengen. Dit terwijl het ons alleen om de stempelkaart ging, maar zo’n vrijwilliger moet men wel wat respect tonen dus ietsje later dan gepland verlieten we, met de credential in de hand, het kantoor.
Op de camping van vandaag staan vele fietsers die de tocht naar Santiago aan het volbrengen zijn, wat gesprekjes heeft opgeleverd met Vlamingen, Limburgers en andere persoontjes. Maar ook met Paul en zijn gezin, want Paul zal morgen onze bagage mee nemen tot de top van de eerste klim. Dit maakt het toch echt een stuk makkelijker want wat er morgen zal komen is niet mis. Een lange, zware klim die ons in de afdaling tot in Spanje zal brengen. Deze klim is dus ook de reden voor het wat lage aantal kilometers van vandaag, zodat we er morgen helemaal klaar voor zijn.
Morgen dus weer een dag, een zware dag maar wel een dag die weer een mooie mijlpaal zal toevoegen; het bereiken van Spanje.
Voor de laatste keer: A demain! Tot morgen.
-
12 Juli 2013 - 22:42
Agatha:
Nou heren, geweldig, morgen al in Spanje en dan het laatste stuk(je), alleen jammer dat jullie jullie bagage door een ander naar Spanje laten brengen, dat is toch een min puntjes dat had ik van zulke stoere kerels als jullie niet verwacht, verder niets dan lof over zo'n prestatie. Succes maar weer en we blijven het volgen
-
12 Juli 2013 - 23:15
Kees Van Dam:
Jan,
zie je nou wel dat je een B O F K O N T bent !
Je zware bagage gaat "vanzelf" de berg op.
Die Paul moet een aardige vent zijn.
Maarrreh ...... ook zónder je bagage is het een prestatie.
GROTE KLASSE !!
Hou je taai, enne ......... veel plezier.
groet,
Kees van Dam -
13 Juli 2013 - 01:30
Trudy Van Kessel:
Hey J, B en H,
Heb ik ergens in jullie verslag kunnen lezen dat de bagage vanzelf gaat???
Watjes of.....
Morgen verder.
Au Revoir Madame Truy avec Loek -
13 Juli 2013 - 10:51
Peer Strik:
Dag mannen. De laatste dagen waren voor mij ook zware etappes vanwege zeer slecht nieuws uit Nederland. Een zeer goede kennis is niet meer. Zij was naast een heel leuke en zeer aardige vrouw een heel goede fietster en zou een hele goede aanwinst kunnen zijn geweest voor jullie team.
Het plaatje waarop te zien is hoe flink jullie vandaag moeten klimmen komt bij mij af en toe in een angstige droom naar boven drijven. Fijn dat jullie mede-Belgen helpen met het dragen van de tassen en inderdaad, zoals iemand al aangaf, ook zonder extra gewicht een moeilijke tocht, lijkt mij. Als jullie boven zijn en er is geen aardige Belg met bier, pak er dan maar een van mij. Veel plezier naar beneden. Groeten, Peer -
13 Juli 2013 - 11:15
Frans:
Hallo mannen,
Ik voel toch even een behoefte om te reageren op het bagage(probleem).
Elk gezond denkend mens, die een aanbod krijgt om de bagage te vervoeren tot boven aan een zware klim, is wel gek als hij daar geen gebruik van maakt.
De reis verloopt tot nu toe perfect en op schema en het einddoel komt in zicht.
Petje af!!
Aanstaande maandag vertrek ik voor mijn eigen tour de Frans. ( ook met 25 kg. Bagage)
Ik zal proberen jullie te blijven volgen en wens jullie nog veel fietsplezier en een goede aankomst.
Frans.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
